บุญ

         

              บุญ  หมายถึง  ความดีที่เกิดจากุศลจิตซึ่งมีอโลภะ  อโทสะ  อโมหะ  เป็นประธานเป็นตัวนำในการทำความดีต่าง ๆ  อโลภะเป็นเหตให้คนให้ทานในเบื้องต้นตั้งแต่วัตถุทานการให้วัตถุสิ่งของ  ธรรมทาน  การให้ธรรมะ  อภัยทานการให้อภัยซึ่งกันและกัน  อโทสะเป็นเหตุให้คนรักษาศีลในเบื้องต้น  คือศีลของฆารวาส  ได้แก่เบญจศีล  คือไม่ฆ่าสัตว์  ไม่ลักทรัพย์  ไม่ประพฤติผิดในกาม  ไม่พูดเท็จ  ไม่ดื่มสุราและเมรัย  และ  ศีลของบรรพชิตคือจาตุปริสุทธิศีล  ได้แก่ปาฏิโมกขสังวรศีล  ศีลในพระปาฏิโมกข์ มี ๒๒๗ อินทรีย์สังวรศีล  ศีล  คือการสำรวมอินทรีย์ทั้งห้าคือ  ตา หู  จมูก  ลิ้น  กาย  ใจ  อาชีวปาริสุทธิศีล  ศีล คือความบริสุทธิ์แห่งการเลี้ยงชีพ  เลี้ยงชีวิตโดยทางที่ชอบ

          ปัจจยสันนิสิตศีล  ศีล  คือการพิจารณาปัจจัยสี่คืออาหาร  เครื่องนุ่งห่ม  ที่อยู่อาศัย  ยารักษาโรค  อโมหะ  เป็นเหตุให้คนประพฤติธรรมและปฏิบัติธรรม

          การประพฤติธรรม  คือการประพฤติตามกุศลกรรมบถสิบคือ  ไม่ฆ่าสัตว์  ไม่ลักทรัพย์  ไม่ประพฤติผิดในกาม  ไม่พูดเท็จ  ไม่พูดส่อเสียด  ไม่พูดคำหยาบ  ไม่พูดเพ้อเจ้อ  ไม่โลภอยากได้ของเขา  ไม่พยาบาทปองร้ายเขา  ไม่มีความเห็นผิด

          การปฏิบัติธรรม  คือการปฏิบัติสมถกรรมฐานและวิปัสนากรรมฐานสมถกรรม  คืออุบายเป็นเครื่องสงบใจ  วิปัสสนากรรมฐานคืออุบายเป็นเครื่องเรืองปัญญา  การทำบุญในเบื้องต้นคือการให้ทาน  การทำบุญในท่ามกลางคือ  การรักษาศีล  การทำบุญในที่สุด  คือประพฤติธรรมและการปฏิบัติธรรม.

          

ดร.พระมหาทศพร อิทฺธิวโร  (เจ้าอาวาส วัดสระบัว)